Bherria Prestakuntza-ren hurrengo saioan, urriaren 24an, 9:30ean, espazioen koordinazioa aztertuko dugu, baterako ekintza eta lankidetza publiko-soziala sustatzeko funtsezko oinarri gisa, talde horrentzat oso maitatua den gonbidatu batekin batera. Hau Betlem Parés da.
Manlleuko Udaleko Pertsonentzako Zerbitzuen eta Sustapen Ekonomikoaren Arloko egungo koordinatzailea da. Administrazio Publikoan 30 urte baino gehiagoko esperientzia izanik, erantzukizuneko hainbat kargu bete ditu, tokiko garapenera eta hiri-berroneratzera bideratutako talde eta proiektuen buru izanik. Bere ibilbidean zehar, bere helburua “beti izan da herritarren ongizatea hobetzea eta lurraldearen iraunkortasuna sustatzea”. Prestakuntza-ekonomialaria, toki-garapeneko master batekin, 2018tik taldeen koordinazioan eta lankidetza publiko-pribatuan zentratu da.
Bherria Prestakuntzaren hurrengo saioan, “Koordinazio espazioak” atributuari buruz hitz egin eta partekatuko dugu, haren forma eta dinamika anitzak aztertuz. Sortzen diren elkarrizketen kalitatean jarriko dugu arreta, ez baitago formula arrakastatsu bakarra: helburuen, inplikatutako eragileen eta xedearen mende dago, baita gune horietan sortzen diren etorkizuneko erronken mende ere.
PRESTAKUNTZA-SAIOAN IZENA EMAN NAHI?
Nire ikuspegia esperientzia praktikotik abiatzen da eta hausnarketa teoriko batean amaitzen da. Hiriko auzo batean hiria berroneratzeko proiektu konplexua da, eta udal-zerbitzu guztiek parte hartu zuten, zeharka eta pluraltasunez. Proiektu hau gidatuz, hasieratik koordinazio espazio ugari sortzeko beharra sentitu nuen, herritarren zein auzoko eta hiriko auzo- eta gizarte-erakundeen parte-hartzea integratuz. Esperientzia zehatz horretatik abiatuta, teoria bat eta gogoeta batzuk eraikitzen ari naiz.
Kataluniako Generalitateak Manlleuko auzo batean hiri-berroneratzeko proiektu bat onartu zuenean hasi zen dena. Proiektuaren konplexutasunak udal-antolaketa, erabiltzen ditugun koordinazio-moduak eta herritarren eta erakundeen inplikazio aktiboa eta parte-hartzea nola landu birpentsatzea eskatuko luke. Laster konturatu ginen metodo tradizionalak ez zirela nahikoak. Testuinguru horretan, konturatu ginen moduak zaharkituta geratu direla, eta zeharkako lana beharrezkoa izateaz gain, ezinbestekoa zela lortu nahi genuen eraldaketa urbanistikoa, soziala eta ekonomikoa lortzeko. Horrek udal zerbitzu guztiak barne hartzen zituzten koordinazio espazio berriak sortzera eraman gintuen, eta guztiok esaten dugunean, guztiez ari gara: hirigintza, gizarte zerbitzuak, hezkuntza, kultura, ingurumena, kirolak, sustapen ekonomikoa, besteak beste.
Erronka ez zen bakarrik koordinatzea, baizik eta elkar ulertzea, erabakiak hartzea eta era askotako diziplinetako profesionalekin batera jardutea, askotan ez baitzuten inoiz elkarrekin lan egin. Beste alderdi garrantzitsu bat funtzionatu ez zuten aurreko esperientzietatik ikastea izan zen. Porrota, zentzu horretan, ikasteko eta hobetzeko aukera izan zen.
Koordinazio-espazio horien arkitekturan bi asmamen nabarmentzen dira. Lehenengoa, Manlleuko Udalaren barruan erakunde autonomo bat sortzea, espazio guztiak koordinatuko dituena, haien arteko elkarrizketak lotu eta transmitituko dituena eta horietan guztietan parte hartuko duena. Bigarrena, proiektuaren lidergoa alkatetzari dagokiola, eta horrek ezinbesteko zilegitasuna eta indarra ematen diola zeharkako lana errazteko.
Hirugarrenik, eta ez garrantzi gutxiagokoa, lehenengo bi hilabeteak (gehiago ez) elkarbizitza-plan bat eztabaidatzen eta lantzen eman genituen, proiektua garatzeko udal-teknikari, aditu eta erakundeetako ordezkari guztien parte-hartzearekin. Horrek bermatu zuen haien ahotsak hasieratik entzungo zirela, ez bakarrik etorkizuneko exekuzioan.
Hainbat koordinazio-gune sortu genituen: batzuk zeharkakoak dira, elkarrekin sortu eta gauzatzekoak; beste batzuk operatiboak eta legez beharrezkoak dira; eta beste batzuk herritarrekin eta erakundeekin osatutako guneak dira. Guztiek garrantzi bera dute, gutxi hierarkizatuta daude eta helburu argia dute.
Gustatuko litzaidake, saio honetan, esperientzia hau partekatzea, eztabaidatzea, birpentsatzea eta transferitzea, zer funtzionatu zuen eta zer ez aztertuz. Abentura hau 2011n amaitu zen, eta etorkizuneko proiektuetarako ikaskuntza esanguratsuak utzi zituen, baita zaharkituta gelditzeagatik bertan behera utzi behar izan genituen elementuak ere. Era berean, esperientzia horretatik gaur egunera arte sortu ziren koordinazio-guneen hainbat proiektu partekatuko ditut: Pertsonentzako Zerbitzuen eta Sustapen Ekonomikoaren Arloa, Bitamina Proiektua edo Osona Eskualdeko Ekonomia Sozial eta Solidarioaren Sarea, besteak beste.
Azkenik, koordinazio-espazioetan beharrezkoak diren lidergoei buruz hausnartuko dugu: parte-hartzea nolakoa izan behar den, nola lan egin daitekeen hain profil profesional desberdinekin edo ikuspegi eta behar desberdinetatik. Espazio horietan etorkizunean izango ditugun erronkei ere helduko diegu.
Zure interesekoa izatea espero dut.
Prestakuntza-saioak irekiak dira, 09:30etik 11:00etara. Hemen eman dezakezu izena urriaren 24ko hurrengo hitzorduan.
