Iraunkortasunerako koordinazio- eta lidergo-guneak

Koordinazioa Administrazio Publikoaren eta herritarren arteko lankidetza-proiektuak definitzen dituzten funtsezko hamar ezaugarrietatik bederatzigarrena da. 2022tik hona, “Helburuaren argitasuna“, “Prozesuak bideratzea“, “Ebaluazioa“, “Komunikazioa“, “Lankidetza-moduak“, “Aurrekontuak eta baliabideak”, “Irekitasun maila“ eta “Hibridazioa” kontzeptuak aztertu ditugu. Testuinguru horretan, koordinazioa tresna eraldatzailea da, eta ekimen horiek sendotzeaz gain, haien iraunkortasuna ere bermatzen du.

Lankidetza-proiektuetan, koordinazioak bere eginkizun operatiboa gainditzen du, elkarrizketa sustatzen duen, konfiantzazko harremanak antolatzen dituen eta inplikatutako eragile guztiak integratzen dituen interakzio-gune bihurtzeko. Espazio horiek egitura argiak eta malguak behar dituzte, proiektuaren faseetara egokituko direnak eta parte-hartze aktiboa sustatuko dutenak. Hori egitean, kohesio komunitarioa indartzen dute eta helburu partekatuak lortzeko modukoak direla ziurtatzen dute.

Espazio horien muina benetako elkarrizketa-laborategi gisa funtzionatzeko duten gaitasunean datza, non helburu komunak eraikitzen diren eta gatazkak ikuspegi kolektibo batetik jorratzen diren. Lan-dinamiken malgutasuna eta parte hartzen dutenen rolen argitasuna funtsezkoak dira arrakasta bermatzeko. Hala ere, koordinazio eraginkorrak ondo definitutako egiturak baino gehiago eskatzen du; administrazio-arlo guztiak eta herritarrak esparru komun baten pean lerrokatuko dituzten politikak eta ekintzak integratzea eskatzen du, tokiko beharrei modu integralean erantzunez.

Rol argiak definitzea, arau partekatuak sortzea eta batzorde mistoak ezartzea kudeaketa koordinatua indartzen duten tresnak dira. Manlleuko l’Erm Auzoa Hobetzeko Plana dinamika horren adibide inspiratzailea da. Plan horretan, udal-arloen arteko zeharkako lankidetzak eta herritarren inplikazio aktiboak sakonki eraldatu zituzten ingurune fisikoa eta gizarte-harremanak.

Erraztasun estrategikoa eta zeharkako lidergoa funtsezkoak dira espazio horiek ondo funtziona dezaten. Bideratzaileek bitartekari gisa jarduten dute, ingurune inklusiboa sortuz eta ahots guztiak entzungo direla ziurtatuz. Rol hori bereziki garrantzitsua da proiektuaren lehen etapetan, itxaropenak eta helburuak oraindik lerrokatze-prozesuan daudenean. Bestalde, trebetasun teknikoak eta harreman-trebetasunak konbinatzen dituen lidergo parte-hartzaileak konfiantza- eta lankidetza-giroa sustatu dezake, Manlleuren kasuak berriro erakusten duen bezala; izan ere, lidergo konprometitu batek prozesu inklusiboak eta iraunkorrak katalizatu zituen.

Lankidetza publiko-sozialeko proiektuen iraunkortasuna estu lotuta dago baliabideen kudeaketa eraginkorrarekin, gardentasunarekin eta komunikazio argiarekin. Itxaropenak egokitzea, kontakizun partekatua sustatzea eta ikuspegi guztiak txertatzea ezinbesteko urratsak dira epe luzerako arrakasta bermatuko duten konfiantzazko harremanak eraikitzeko.

Koordinazioa prozesu dinamiko eta egokitzaile gisa sortu da, eta proiektuen bideragarritasunari laguntzeaz gain, Administrazio Publikoaren eta herritarren arteko harremanak eraldatzen ditu. Ikuspegi horrek lotura komunitarioak indartzen ditu, eta gobernantza inklusiboagoa eta eraginkorragoa sustatzen du, gizarte-aldaketa bultzatuz elkarlanerako eta elkarrekiko konpromisorako oinarri sendo batetik.

EZAUGARRI HONI BURUZKO INFORMAZIO OSOA!

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude